دل نوشته ها و سخناني زيبا درباره خدا
همه دم از خدا مي زنيم و مرام خودمون رو خداگونه ميدونيم ولي افسوس گويي خدا ما رو به حال خود رها کرده.
فکر مي کنيم خداگونه بودن اينه که فقط به وجود خدا اعتقاد داشته باشيم در حاليکه سراپا از اون و ياد اون غافليم.
گاهي خدا رو توي چهره اون کودک معصومي ديد که بجاي بچگي کردن-کودکي کردن و بازيهاي کودکانه ، ازچهارراه هاي تکدي گري سر درمياره.
مايي که تا ماه برکت الهي ميرسه قيمتهاي اجناس ضروري رو تصاعدي بالا مي بريم ولي نميدونيم اوني که غني و مرفه تشريف داره براش هيچ فرقي نميکنه.
اون طبقه فقير و ندار مردمه که زير فشار بيشتر قرار ميگيره.آيا اينه فلسفه ماه رمضان؟.
افسوس که ماه رمضون اومد و هنوز به حقيقت اين قصه که ميگن: " رمضان ماه خداست" نرسيديم.
هنوز همه مون فکر و ذهنمون اينه که هروز بيشتر از روز پيش دارايي داشته باشيم و غافليم که اين زياد داشتن ما و زياده خواهي هاي ما شايد خيلي جاها به داشتن اندک عده اي هم لطمه وارد کنه.
داشتني که روز به روز فاصله طبقاتي جامعه مارو بيشتر و بيشتر و بي عدالتي اين عده رو چشمگيرتر و بارزتر ميکنه.
کاش به خودمون بيايم و بااين اعمال و رفتار بيخود بعد از يکماه ادعاي بندگي و عبادت با دستان تهي سرسفره جشن عيد فطر نشينيم.
درباره این سایت